Amberjack หากคุณต้องการลองจับปลาที่ทั้งทรงพลังและอร่อย พวกมันคือตัวเลือกที่ยอดเยี่ยม พวกมันเหล่านี้สามารถจับได้ใกล้กับแนวหินหรือซากเรืออับปาง ซึ่งพวกมันชอบอยู่
พวกมันเหล่านี้สามารถเติบโตได้ค่อนข้างใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชนิดที่ใหญ่ที่สุดในสกุล พวกมัน พวกมันเป็นตัวเลือกของกินทะเลที่ยั่งยืนและยังอร่อยอีกด้วย หากคุณชื่นชอบพวกมันทูน่าครีบเหลือง ไม่ว่าจะในการตกพวกมันหรือทำของกิน คุณควรลองทานพวกมัน
แม้ว่าแต่ละชนิดจะมีความไม่เหมือนกันเล็กน้อย แต่พวกมันมักจะเป็นพวกมันขนาดใหญ่ที่มีหนัง พวกมันจะเติบโตได้ยาวถึง 6 ฟุตและหนักได้ถึง 200 ปอนด์ ส่วนใหญ่มีขนาดเล็กกว่าประมาณ 40 ปอนด์ แต่ก็ยังใหญ่และทรงพลัง
พวกมันที่ใหญ่กว่ามักได้รับการประกาศให้เป็นหนึ่งในตระกูลที่ใหญ่ที่สุดและเป็นที่นิยมในการตกพวกมัน โชคดีที่มันเป็นพวกมันที่กินอร่อยและทำของกินอร่อย ผู้หญิงมักจะมีขนาดใหญ่กว่าตัวผู้ อาจเป็นเพราะพวกเขามีแนวโน้มที่จะมีอายุยืนยาวขึ้น
พวกมันมีแถบสีเข้มกว่าที่หลัง สีจะเข้มขึ้นตามอารมณ์ และจะเด่นชัดขึ้นเมื่ออยู่ในภาวะเครียดหรือขณะรับประทานของกิน พวกเขามักจะเป็นสีเทาเข้มกับท้องสีขาวเงินที่เบากว่า พวกเขามักจะเป็นอำพันแจ็คที่ใหญ่ที่สุด ตามชื่อของมัน พวกมันตัวเล็กกว่าชนิดอื่น พวกเขามักจะมีน้ำหนักประมาณ 10 ปอนด์
Amberjack
เมื่อพวกมันยังเด็ก ตัวอ่อนจะอยู่ใกล้กับการเจริญเติบโตของตะไคร่น้ำในน้ำ ซึ่งให้ความคุ้มครองและเป็นแหล่งของกิน พวกเขาอยู่ในโรงเรียน แม้ว่าพวกเขาจะหายไปเมื่อเโตขึ้น ในที่สุดพวกมันก็ออกไปเอง อายุประมาณ 6 เดือน พวกมันจะเคลื่อนตัวลึกลงไปในน้ำ พบได้ที่ความลึกระหว่าง 60 ถึง 240 ฟุต มักพบเห็นได้บริเวณซากเรืออับปางและแนวหินซึ่งเป็นแหล่งของกินของพวกมัน
เมื่อพวกมันยังเด็ก พวกมันกินพืชและสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กอื่นๆ ที่พบในสาหร่ายที่มันอยู่ บนแนวหินและ เช่นเดียวกับพวกมันส่วนใหญ่ เมื่อทำการตกพวกมัน คุณควรศึกษาพื้นที่ก่อนหรือไปกับไกด์ที่รู้ว่าจะหาพวกมันที่น่าสนใจเหล่านี้ได้ที่ไหน
เนื่องจากพวกมันมีขนาดใหญ่มากๆ จึงมีนักล่าไม่มากนักที่สามารถต่อสู้กับพวกมันได้ พวกมันที่มีขนาดใหญ่กว่า และนกทะเลบางชนิดจะตามล่าพวกมัน ฉลามสามารถเลี้ยงได้ทั้งผู้ใหญ่และเด็ก พวกมันที่ยังเล็กมีความเสี่ยงต่อผู้ล่า บ้านสาหร่ายของพวกมันให้ความคุ้มครองพวกมันได้อย่างดี
แนะนำ กัลเปอร์ แคทฟิช
เรียบเรียงโดย ufa168
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *